Αιτωλικό

Διοικητικά το Αιτωλικό (Δημοτική Κοινότητα Αιτωλικού – Δημοτική Ενότητα ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ), ανήκει στον δήμο ΙΕΡΑΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Εικόνα 1: Η πόλη του Αιτωλικού

Το Αιτωλικό ξεκίνησε ως ένα μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα 4 ή 5 μικρών νησιών στη μέση της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού-Μεσολογγίου. Οι συνεχείς επιχωματώσεις δημιούργησαν ένα νησάκι διαμέτρου περίπου τριακοσίων μέτρων, το οποίο μόλις ήταν υψηλότερο από την επιφάνεια της θάλασσας η οποία εισχωρούσε, ιδιαίτερα το χειμώνα έως τα πιο κεντρικά σημεία του νησιού. Γεγονός που συνέβαινε έως πρόσφατα, ακριβώς γι αυτό το Αιτωλικό ονομάστηκε Μικρή Βενετία.

Εικόνα 2: Το Νησάκι του Αιτωλικού

Τα δύο πέτρινα γεφύρια, μήκους περίπου 300 μέτρων και πλάτους 8 μέτρων το καθένα, ενώνουν το νησί του Αιτωλικού με την στεριά και εξασφαλίζουν την πρόσβαση οχημάτων και πεζών. Είναι κατασκευασμένα την περίοδο 1882-1885 και αποτελούν επέκταση των αρχικών πέτρινων γεφυριών που είχαν κατασκευαστεί το 1848.

Εικόνα 3: Πέτρινο Γεφύρι (Δυτική πλευρά του νησιού)

Μόλις πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2002, τα γεφύρια αναγνωρίστηκαν ως «ιστορικά και διατηρητέα μνημεία που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία, διότι παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Αποτελούν αξιόλογο δείγμα τεχνικού έργου υποδομής του τέλους του 19ου αιώνα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις μνήμες των κατοίκων της περιοχής».

Εικόνα 4: Ψάρεμα με Σταφνοκάρι στην Λιμνοθάλασσα Αιτωλικού

Το Αιτωλικό βρίσκεται τοποθετημένο στο μέσον ενός σπάνιου οικοσυστήματος, και περιβάλλεται από υγροβιότοπους στους οποίους φιλοξενείται μια τεράστια ποικιλία μορφών ζωής. Εδώ επιβιώνουν, διαχειμάζουν, φωλιάζουν και περνούν κατά τις μεταναστεύσεις τους πάνω από 250 διαφορετικά είδη πουλιών στα οποία περιλαμβάνονται πολλά σπάνια και απειλούμενα με εξαφάνιση είδη. Ολόκληρο αυτό το οικοσύστημα έχει συμπεριληφθεί και προστατεύεται από την διεθνή σύμβαση Ραμσάρ και άλλες διεθνείς συμβάσεις που αποσκοπούν στη διατήρηση και ορθολογική διαχείριση των υγροτόπων.